παρα-κείμενα
Κυριακή, Ιανουαρίου 21, 2007
52 ~ εραστές
.
ΑΝΙΕΡΟΣ ΟΡΚΟΣ
παγιδέψαμε τον αγέραστο έρωτα
ιερόσυλοι εραστές
του δικού μας του χρόνου
που δεν έχει χωρίσματα
που δεν έχει γυρίσματα
που δεν έχει ρυτίδες
είναι ο ίδιος ο εχθρός μα και ο φίλος μας
στις παγίδες που βάζουμε συνεχώς στον εαυτό μας.
Σ' αγαπώ τελικά στην ευθεία των λέξεων
στην πιο κάθετη στιγμή του δικού μας θανάτου
που διαρκώς ανασταίνεται απ' τον τάφο του κόσμου.
Κι εσύ μένεις κοντά μου ενώ τρέχεις καλπάζοντας
κι εγώ φεύγω από σένα ενώ στέκομαι δίπλα σου
σ' ένα ένθεο ποίημα με θνητούς παραλήπτες.
Γιώργος Καραντώνης
ΞΥΠΝΩΝΤΑΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΥΠΝΟ
Θα συναντηθούμε,
διάδρομοι θ' ανοίξουν,
θα 'μπει μέσα η βροχή,
η ζεστή δαγκανιά των σκύλων θά 'ναι απάνω μας.
Και παρασυρμένοι απ' το εξαίσιο άγγιγμα
όλων των φεγγαριών της πλάσης
θα 'μαστε οι εραστές
που σκορπίζουν το αίμα τους
στα μυστικά περάσματα της καρδιάς.
Philip Lamantia
-Σύγχρονοι Αμερικανοί ποιητές-
*μετ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΗΧΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
παγιδέψαμε τον αγέραστο έρωτα
ιερόσυλοι εραστές
του δικού μας του χρόνου
που δεν έχει χωρίσματα
που δεν έχει γυρίσματα
που δεν έχει ρυτίδες
είναι ο ίδιος ο εχθρός μα και ο φίλος μας
στις παγίδες που βάζουμε συνεχώς στον εαυτό μας.
Σ' αγαπώ τελικά στην ευθεία των λέξεων
στην πιο κάθετη στιγμή του δικού μας θανάτου
που διαρκώς ανασταίνεται απ' τον τάφο του κόσμου.
Κι εσύ μένεις κοντά μου ενώ τρέχεις καλπάζοντας
κι εγώ φεύγω από σένα ενώ στέκομαι δίπλα σου
σ' ένα ένθεο ποίημα με θνητούς παραλήπτες.
Γιώργος Καραντώνης
ΞΥΠΝΩΝΤΑΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΥΠΝΟ
Θα συναντηθούμε,
διάδρομοι θ' ανοίξουν,
θα 'μπει μέσα η βροχή,
η ζεστή δαγκανιά των σκύλων θά 'ναι απάνω μας.
Και παρασυρμένοι απ' το εξαίσιο άγγιγμα
όλων των φεγγαριών της πλάσης
θα 'μαστε οι εραστές
που σκορπίζουν το αίμα τους
στα μυστικά περάσματα της καρδιάς.
Philip Lamantia
-Σύγχρονοι Αμερικανοί ποιητές-
*μετ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΗΧΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
Οι εραστές, όπως και κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα, είναι εφήμεροι, βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του χρόνου. Όμως, καταλήγουν στην αποθέωση της θνητότητάς τους, αφού μόνο μέσω της θνητής σάρκας μπορούν να γευτούν τις ανυπέρβλητες απολαύσεις του έρωτα.
Ο έρωτας είναι ταυτόχρονα συνειδητοποίηση του θανάτου αλλά και απόπειρα μεταβολής της «στιγμής» σε αιωνιότητα (Paz, 1996: 206). Η ερωτική πράξη διαστέλλει το χρόνο, το παρόν μετατρέπεται σε απουσία χρόνου, διάρκεια. Υπενθυμίζουμε ότι ήδη στην «Εαρινή Συμφωνία» (1937-1938), την πρώτη εκτενή σύνθεση του Ρίτσου με κύριο θέμα την ερωτική αγάπη, ο ποιητής έγραψε τους ακόλουθους εμβληματικούς στίχους, οι οποίοι συνοψίζουν αριστουργηματικά αυτό το θέμα της «διεσταλμένης ερωτικής στιγμής»:
«Το παρελθόν ανύπαρκτο
Το μέλλον ανυποψίαστο
Παρόντες
μες στην πλήρη στιγμή
μες στην αιωνιότητα»
Τζίνα Καλογήρου
ΕΡΑΣΤΕΣ
Πέρασαν οι ώρες τους γοργά
και φύγανε οι εραστές θλιμμένοι
με βήματα επίσημα κι αργά
και καμπαρντίνα κουμπωμένη.
Και λυπηθήκαμε τους εραστές
με το μικρό στον τόπο
πήγαιν' έλα τους
να ονειρεύονται αγκαλιές ζεστές
σκαλίζοντας τη γη
με την ομπρέλλα τους.
Σταμάτης Κραουνάκης / Γιώργος Μακρής
Ο έρωτας είναι ταυτόχρονα συνειδητοποίηση του θανάτου αλλά και απόπειρα μεταβολής της «στιγμής» σε αιωνιότητα (Paz, 1996: 206). Η ερωτική πράξη διαστέλλει το χρόνο, το παρόν μετατρέπεται σε απουσία χρόνου, διάρκεια. Υπενθυμίζουμε ότι ήδη στην «Εαρινή Συμφωνία» (1937-1938), την πρώτη εκτενή σύνθεση του Ρίτσου με κύριο θέμα την ερωτική αγάπη, ο ποιητής έγραψε τους ακόλουθους εμβληματικούς στίχους, οι οποίοι συνοψίζουν αριστουργηματικά αυτό το θέμα της «διεσταλμένης ερωτικής στιγμής»:
«Το παρελθόν ανύπαρκτο
Το μέλλον ανυποψίαστο
Παρόντες
μες στην πλήρη στιγμή
μες στην αιωνιότητα»
Τζίνα Καλογήρου
ΕΡΑΣΤΕΣ
Πέρασαν οι ώρες τους γοργά
και φύγανε οι εραστές θλιμμένοι
με βήματα επίσημα κι αργά
και καμπαρντίνα κουμπωμένη.
Και λυπηθήκαμε τους εραστές
με το μικρό στον τόπο
πήγαιν' έλα τους
να ονειρεύονται αγκαλιές ζεστές
σκαλίζοντας τη γη
με την ομπρέλλα τους.
Σταμάτης Κραουνάκης / Γιώργος Μακρής
Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007
51 ~ χρώματα, ii
Tο βλέπεις, οι δυο μας μεγαλώνουμε μια αγάπη
Σ' αγγίζω, ακουμπώ τη ζεστασιά σου, δεν είν' όμως αυτό
Κοίτα πώς σαν εφτά χρώματα που φαίνονται λευκό
Σιωπηρά ενωνόμαστε.
Edip Cansever
*μτφ: Aνθή Καρρά
Είναι ωραίο το χρώμα
μη τ' αλλάξεις
Χτυπάει ο δρόμος στο κίτρινο
Μπαίνει στο μωβ
σαν φύλλα της πίκρας
και του ποτέ πια
Το άσπρο τ' ουρανού
κάτι μάταια ψάχνει...
Ζέφη Δαράκη
-Η θλίψη καίει τις σκιές μας-
Η ΠΤΩΣΗ
Κι εγώ που είμαι ο βασιλιάς σε όλη αυτή την ασυναρτησία
Μια δίνη είμαι κι ο ίδιος, ποθώ να τη στεριώσω
Γυρνώ για να ξεφύγω... Μου ξεγλιστράν ωστόσο
Όλα μες στην ομίχλη μέσα στην υπνηλία.
Στα χέρια μου όταν τυχαία πέσει ψήγμα από χρυσό
Ψευτίζει ευθύς αμέσως... οι στόχοι είναι μακρινοί...
Πεθαίνω απαξιώντας τον κάθε θησαυρό,
Στη στέρηση πεθαίνω, απ’ την υπερβολή.
Το χρώμα με λαμπρύνει ως τη λιποθυμία...
Mário de Sá-Carneiro
*μτφ: Νίκος Πρατσίνης
V. ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ - ΣΗΜΕΡΑ - ΑΥΡΙΟ
Σταθερές βάσεις όλοι ευχόμαστε να έχουμε, μια ομορφιά για να νοιώθουμε καλύτερα, μια καθαρή εικόνα, ένα τοπίο πολύχρωμο, λίγα φώτα σβησμένα, μια ατμόσφαιρα εμπιστεύσιμη και αρωματική, μια κοπέλα να μας φυλάει σε ανύποπτες στιγμές. Διάλεξε εσύ τα χρώματα, διάλεξέ τα όλα εσύ...
Αλέξιος-Άγγελος Σιαφάκας
-Μια κόρη με το όνομα Ανθράγγιγμα-
-Οδός Πανός, τ.69-70/1993-
ΜΟΝΟ ΤΟΥ
Να πετώ σαν τον αετό
κι ένα κινητό στο βρόντο να χτυπά
Να πετώ
για τους γαλαξίες μου,
τις αξίες μου
κι εσένα
...
Να πετώ σαν τον αετό,
μ' ένα πυρετό που φέρνει η ανατολή
Να πετώ
και να πίνω χρώματα,
ξημερώματα
για σένα
Νίκος Αντύπας / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)
μη τ' αλλάξεις
Χτυπάει ο δρόμος στο κίτρινο
Μπαίνει στο μωβ
σαν φύλλα της πίκρας
και του ποτέ πια
Το άσπρο τ' ουρανού
κάτι μάταια ψάχνει...
Ζέφη Δαράκη
-Η θλίψη καίει τις σκιές μας-
Η ΠΤΩΣΗ
Κι εγώ που είμαι ο βασιλιάς σε όλη αυτή την ασυναρτησία
Μια δίνη είμαι κι ο ίδιος, ποθώ να τη στεριώσω
Γυρνώ για να ξεφύγω... Μου ξεγλιστράν ωστόσο
Όλα μες στην ομίχλη μέσα στην υπνηλία.
Στα χέρια μου όταν τυχαία πέσει ψήγμα από χρυσό
Ψευτίζει ευθύς αμέσως... οι στόχοι είναι μακρινοί...
Πεθαίνω απαξιώντας τον κάθε θησαυρό,
Στη στέρηση πεθαίνω, απ’ την υπερβολή.
Το χρώμα με λαμπρύνει ως τη λιποθυμία...
Mário de Sá-Carneiro
*μτφ: Νίκος Πρατσίνης
V. ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ - ΣΗΜΕΡΑ - ΑΥΡΙΟ
Σταθερές βάσεις όλοι ευχόμαστε να έχουμε, μια ομορφιά για να νοιώθουμε καλύτερα, μια καθαρή εικόνα, ένα τοπίο πολύχρωμο, λίγα φώτα σβησμένα, μια ατμόσφαιρα εμπιστεύσιμη και αρωματική, μια κοπέλα να μας φυλάει σε ανύποπτες στιγμές. Διάλεξε εσύ τα χρώματα, διάλεξέ τα όλα εσύ...
Αλέξιος-Άγγελος Σιαφάκας
-Μια κόρη με το όνομα Ανθράγγιγμα-
-Οδός Πανός, τ.69-70/1993-
ΜΟΝΟ ΤΟΥ
Να πετώ σαν τον αετό
κι ένα κινητό στο βρόντο να χτυπά
Να πετώ
για τους γαλαξίες μου,
τις αξίες μου
κι εσένα
...
Να πετώ σαν τον αετό,
μ' ένα πυρετό που φέρνει η ανατολή
Να πετώ
και να πίνω χρώματα,
ξημερώματα
για σένα
Νίκος Αντύπας / Λίνα Νικολακοπούλου
(με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη)
Ετικέτες χρώματα
Σάββατο, Ιανουαρίου 06, 2007
50 ~ Θεοφάνεια
ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Η θάλασσα της Αίγινας
κυματίζοντας ως το υγρό δωμάτιο
σ' έπαιρνε πάλλουσα στο βάθος του χειμώνα
Σε βάπτιζε στα είδωλα του βυθού
και τ' ουρανού στο τζάμι.
Βούτηξα μες στον ίσκιο σου
σ' αγκάλιασα την ώρα π' ακουμπούσες μαλακά
ανάμεσα σε φύκια κι ανεμώνες.
Αναδυθήκαμε απ' τα λευκά σεντόνια κι ωραίοι
δρασκελίζοντας την πύλη με το φως
αναληφθήκαμε
μέσ' απ' τη σύσσωμη σιωπή του θαύματος
προς τα ουράνια σχήματα του χειμώνα.
Θανάσης Χατζόπουλος
