παρα-κείμενα
Τρίτη, Ιουνίου 21, 2011
182 ~ φεγγάρια, iv
Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα
Oδυσσέας Ελύτης
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
...
Έν' ασημένιο κέρμα το φεγγάρι, που κάποτε τινάξαν στο διάστημα οι θεοί, κορώνα γράμματα την τύχη παίζοντας αυτού του κόσμου, έν' ασημένιο κέρμα που δεν έπεσε ποτέ, αλλ' έμεινε εκεί, μετέωρο, στο χάος.
Γι' αυτό και δεν αποφασίστηκε ποτέ η τύχη αυτού του κόσμου, γι' αυτό και αδιάκοπα κοιτάμε μ' αγωνία το φεγγάρι, μην πάει και πέσει απ' του χαμού μας την πλευρά.
Αργύρης Χιόνης
-Εντευκτήριο, τχ.79-
ΠΕΡΑΣΜΑ
Επιστρέφει το σκοτάδι.
Πάνω στα σπίτια ξαναβγαίνει
το φεγγάρι, και ανεβαίνει γεμάτο
και πάντοτε πιο φωτεινό
στον έναστρο ουρανό.
Πάλι αυτό το ωραιότατο άδειο
εκεί πάνω ψηλά
σε πιέζει σαν
ένα προσωπικό γεγονός.
Το νιώθεις σαν ένα χρέος,
όπως το τηλέφωνο
όταν συνεχίζει να χτυπάει
στο σπίτι κάποιου άλλου
ενώ ανεβαίνεις τις σκάλες.
Umberto Fiori
*μτφ: Γιάννης Παππάς
-Πλανόδιον, τχ.43-
ΤΡΙΠΛΗ ΦΟΥΓΚΑ
Ήταν πολύ μακριά από τα λημέρια της Αγκέλα και του Ίστβαν, οπότε δεν υπήρχε φόβος τυχαίων συναντήσεων' έτσι, αντί να κυκλοφορούμε λαθραία, περπατήσαμε στους σκαρφαλωμένους ψηλά δρόμους της ακρόπολης. Ατενίσαμε το φεγγαρόλουστο τοπίο κάτω και ανεβήκαμε στους πετσωμένους με μεταλλικές πλάκες οβελίσκους και παρακολουθήσαμε τους δείκτες ενός παλιού ρολογιού πάνω από μια αψιδωτή είσοδο όπου εμφανίστηκε ένα νευρόσπαστο και σήμανε την ώρα. Η πόλη λούστηκε από το λαμπρό σεληνόφως, αλλά πέρα από τις ανταύγειες των μακρινών οροσειρών ο ουρανός στην ανατολή ήταν ακόμη ανήσυχος από καλοκαιρινές αστραπές. Πιάσαμε δωμάτια σ' ένα πανδοχείο με αετώματα και παράθυρα με υαλογραφήματα σε μια πλατεία που δέσποζε πάνω από τις στέγες και το τριπλό ζωνάρι του τείχους της πόλης... [...] Οι φεγγίτες του επάνω ορόφου χάριζαν μια θέα σχεδόν ψεύτικη. Το φεγγάρι είχε θριαμβεύσει πάνω στα βουβά πυροτεχνήματα στα ανατολικά και τα βόρεια και η τράπουλα των διαστάσεων είχε ανακατευτεί ξανά. Στηριχτήκαμε στο περβάζι και, όταν η Αγκέλα γύρισε το κεφάλι της, για μια στιγμή το πρόσωπό της εμφανίστηκε χωρισμένο στα δυο, το ένα μισό ασημί, το άλλο φλογισμένο από το χρυσαφένιο λυχνόφως του δωματίου.
Patrick Lee Fermor
*μτφ: Νίκος Κούτρας
-Ανάμεσα στα δάση και τα νερά-
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΝΕΙ ΒΟΛΤΑ
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
στης κυράς μου τα μαλλιά
(Παίξε, Τσιτσάνη μου, το μπουζουκάκι
ρίξε μου μια γλυκιά πενιά.
Παίξε, Τσιτσάνη μου, το μπουζουκάκι
να θυμηθούμε τα παλιά)
Το φεγγάρι κάνει κύκλο
στης κυράς μου τη καρδιά
(Παίξε, Ζαμπέτα μου, το μπουζουκάκι
ρίξε μου μια γλυκιά πενιά.
Παίξε, Ζαμπέτα μου, το μπουζουκάκι
να θυμηθούμε τα παλιά)
Το φεγγάρι κάνει βόλτα
μα η κυρά δεν μ' αγαπά
(Παίξε, Γρηγόρη μου, το μπουζουκάκι
ρίξε μου μια γλυκιά πενιά.
Παίξε, Γρηγόρη μου, το μπουζουκάκι
να ξεχαστούνε τα παλιά)
Μίκης Θεοδωράκης
(με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Χρηστάκη)
Ετικέτες φεγγάρια
Δευτέρα, Ιουνίου 06, 2011
181 ~ γράμματα, vii
Μια γραμμή έμεινε μετέωρη
ανάμεσα στα γράμματα που γράφτηκαν
και εκείνα που θα γραφτούν
Κώστας Σουέρεφ
ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Κάποτε γράφουν γράμματα γιατί γνωρίζουν
ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες που αγαπήσαν
τον ήχο μιας σελίδας καθώς ξεδιπλώνεται
τον ήπιο τρόπο των χεριών που την αγγίζουν
το ίδιο φως απ' το παράθυρο
τη σύμβαση των τυπικών εκφράσεων
την έλλειψη μιας μονολεκτικής απάντησης
την πιθανότητα να ξαναδιαβαστούν σ' άγνωστο χρόνο
την προοπτική τους να γεράσουν με τον παραλήπτη
τη διαιώνιση της διαδρομής από τη μνήμη στην επιθυμία
τη μοναξιά περίπλοκων υπογραφών
τον κίνδυνο όσων αποσιωπήθηκαν
την τρέλα που ενεδρεύει πίσω απ' το μελάνι.
Ένα φλιτζάνι γάλα
κουμπωμένο το παλτό
κι ένα φιλί.
Τα συνοδεύουν ως την πόρτα του ταχυδρομείου.
Ρέα Γαλανάκη
-Ποιήματα, συλλογή: Οι τρυφερές-
ΓΡΑΜΜΑ
Ανταμώσαμε χτες
Απ' την τσέπη μου
Έβγαζα ένα ποίημα πούχα γράψει για σένα
Να στο διαβάσω
Όταν με ρώτησες τι είν' αυτό
Τίποτα σου είπα, κάποιου φίλου η διεύθυνση
Ψάχνω το σπίτι του.
Ercümend Behzad
*μτφ: Έρμος Αργαίος
-Ανθολογία Τουρκικής Προοδευτικής Ποίησης-
ΡΟΚ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Μην τα χάνεις με τα δύσκολα σημειώματα, μη σου φαίνονται περίεργα. Εγώ είμαι αυτός, ίσως πιο πολύ απ' αυτόν που μιλά. Σε γνώρισα στ' αλήθεια με το πρώτο σου γράμμα. Γιατί γράφουμε ό,τι δεν μπορούμε να πούμε; γιατί σκίζεις ό,τι μου γράφεις; τι φοβάσαι; πού ακριβώς βρίσκεσαι Ιούνη μήνα, μεσημέρι σε υπαίθριες συναυλίες; πού είμαι εγώ;
Άρης Σάρτας
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
Απόψε θα λάβεις το γράμμα
που άργησε τόσο να 'ρθεί
απόψε θα σμίξει το κλάμα
απόψε θα κλάψεις κι εσύ
Τάκης Μουσαφίρης
(με τον Δημήτρη Μητροπάνο)
Ετικέτες γράμματα
