παρα-κείμενα

Κυριακή, Μαρτίου 18, 2012

198 ~ ύπνος, ii


Brian Edmond

Ο ύπνος είναι γέφυρα
που πάει απ' το σήμερα στο αύριο,
Από κάτω της, σαν όνειρο
κυλάει το νερό.


Juan Ramón Jiménez
*μτφ: Αργύρης Χιόνης



ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Ι
Αντεραστής ανάμεσά μας πλάγιασεν
ο Ύπνος. Πήρε τα γλαυκά μάτια
και τα 'κλεισε' πήρε το στόμα
κι' έσβησε το μειδίαμα και το φιλί.

Την ξανθή κόμη χτένισαν τα ήσυχα νερά
της λήθης, που παρέσυραν τ' αγαπημένο σώμα
στον κόσμο των αστέρων και των σκιών.

Φίλτρα σιγής βιάζουν τα σφαλισμένα χείλη,
φωνές υπνόβιες τ' αυτιά, και μες στις φλέβες
ακούω τν βαθειά βοή του ταξιδιού.

ΙΙ
Ανέδυσες απ' τον βυθό του ύπνου
μ' αστέρια και κοχύλια μες στα χέρια
και μες στα μάτια σου τη σκοτεινή δροσιά των θαλασσών.

Καθώς τ' ανοίγεις, θέλω πρώτος να δεχθώ
το βλέμμα των' μήπως συλλάβω, πρωτού σβήση
το νόημα του κόσμου που σ' εκράτησεν ολονυκτίς.

Αλέξανδρος Μάτσας
-Ανθολογία Νεοελληνικής Ποιήσεως 1708-1971-


ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ

[....]
Αυτή ήταν η μέρα του προσώπου σου
του προσώπου σου μετά τον έρωτα, κοντά στο μαξιλάρι ένα νάνι νάνι.
Λαγοκοιμάσαι δίπλα μου κι αφήνεις την παλιά κούνια να σταματήσει
η ανάσα μας έγινε μια, έγινε παιδιού ανάσα μαζί,
ενώ τα δάχτυλά μου ζωγράφιζαν μικρά Όμικρον στα κλειστά σου μάτια
ενώ τα δάχτυλά μου ζωγράφιζαν μικρά χαμόγελα στο στόμα σου
ενώ ζωγράφιζα Σ' ΑΓΑΠΩ στο στήθος σου και στον τυμπανοκρούστη του
και ψιθύριζα "Ξύπνα" και μουρμούρισες στον ύπνο σου
"Σσσ... Τώρα τρέχουμε με τ' αυτοκίνητο στο Κέιπ Κοντ.
Τραβάμε για τη Μπουρν Μπριτζ.
Γύρω τώρα στο Μπουρν Σερκλ". Μπουρν!
Τότε σε γνώρισα μέσα στ' όνειρό σου και προσευχήθηκα στον καιρό μας
να με διαπεράσεις και να ριζώσεις μέσα μου
και να φέρω στο φως το γέννημά σου, να φέρω
το εσένα ή το φάντασμά σου στο μικρό μου σπιτικό.
... ... ...

Ann Sexton
*μτφ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
-Σύγχρονοι αμερικανοί ποιητές-



ΣΤΟ ΜΕΣΑ ΚΟΣΜΟ

Η επιστροφή σιο κρεβάτι μοιάζει η ελκυστικότερη επιλογή. Δεν έχει καμία όρεξη ούτε για το βιβλίο που ξεκίνησε πριν δυο μήνες, ούτε για τις εκπομπές της τηλεόρασης. Λίγος ύπνος είναι σαφώς προτιμότερος.

[....] Ναι, το κρεβάτι μοιάζει η ελκυστικότερη επιλογή. Εκεί κλείνοντας τα μάτια θα γυρίσει στα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία, θα θυμηθεί τους τρυφερούς γονείς της που ποτέ δε ξεπέρασε το θάνατό τους. Θα θυμηθεί τα όνειρα της γλυκιάς οικογένειας με τα χαρούμενα παιδάκια και τον πρίγκιπα που παντρεύεται την όμορφη κοπέλα και της χαρίζει τον κόσμο όλο. Θα θυμηθεί τη δουλειά της στο μεγάλο πολυκατάστημα και πόσο περήφανη ένιωθε που ο υπεύθυνος την έβαζε πάντα στη διακόσμηση της βιτρίνας. Είχαν εκτιμήσει το καλό της γούστο που κανένας δεν αναγνωρίζει πια. Θα θυμηθεί το νεανικό κορμί της που όταν περπάταγε γύριζαν να την κοιτάξουν, όταν ανέμιζαν τα μαλλιά της πάνω στο μηχανάκι του άντρα που της χάρισε έναν κόσμο. Μάλλον δεν ήταν ο κόσμος όλος και μάλλον ήταν μοναχικός. Θα θυμηθεί τη γέννηση των παιδιών της που μεγάλωσαν κι ίσως κάποια γλέντια με συγγενείς και φίλους που συνέβησαν σε έναν άλλο κόσμο κάπου εκεί έξω.

Κι έτσι, θυμούμενη τα περασμένα, θα κοιμηθεί γλυκά για όσες περισσότερες ώρες γίνεται.
... ... ...

Κατερίνα Αυγέρη
-Μανδραγόρας, τχ.45-


ΣΤ' ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΗΝ ΑΚΡΗ

...
Στραβά το καπελάκι μου
στο χέρι κομπολόι
μετρώ τα σκαλοπάτια σου
κι η έγνοια σου με τρώει.

Μα πριν με διώξεις άκαρδη
θερμά παρακαλώ σε
περκάλι βενετσάνικο
να κοιμηθούμε στρώσε.

Μάνος Χατζιδάκις / Νίκος Γκάτσος
(με τον
με τον Μανώλη Μητσιά)

Ετικέτες

permalink σχoλια: 0 ...

Σάββατο, Μαρτίου 03, 2012

197 ~ χορός, ii

Image and video hosting by TinyPic Image and video hosting by TinyPic Image and video hosting by TinyPic Image and video hosting by TinyPic

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε
μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους

Νίκος Γκάτσος
-Αμοργός-


ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ

Μη ψυχρά με κοιτάζεις. Θυμήσου
πώς πετούσα χτες βράδι μαζί σου
στο χορό - μη ξεχνάς!
Χθες το βράδυ σε είχ' αγκαλιά
κ' οι καρδιές μας κοντά εκτυπούσαν,
κ' εις τα χείλη μ' εμπρός κυματούσαν
τα ευώδη ξανθά σου μαλλιά
και τα έδινα χίλια φιλιά
μυστικά, - μην ξεχνάς!

Άκουσέ με! Χθες βράδυ θυμήσου
σ' ερωτούσα να 'πεις, η ψυχή σου
τι ποθεί; - μην ξεχνάς!
Με φωνή ντροπαλή και γλυκειά,
με τα μάτια σου κάτω γυρμένα
με ερώτησες τότε κ' εμένα
τι ποθεί κ' η δική μου καρδιά.
Κι αποκρίθηκα λόγια θερμά,
μυστικά, - μην ξεχνάς.

Δημήτριος Βικέλας
-Ανθ. Νεοεεληνικής Ποιήσεως 1708-1971 (Σπύρου Κοκκίνη)-


ΑΤΛΑΝΤΙΣ

[....]
Αν ίσως οι θύελλες σ' αναγκάσουν
ν' αγκυροβολήσεις για καμιά βδομάδα
σε κάποιο παλιό λιμάνι της Ιωνίας,
μην παραλείψεις να συζητήσεις
με τους πνευματώδεις λογίους εκεί
που θα σου αποδείξουν πως όχι, δεν μπορεί
να υπάρχει ένας τόπος σαν την Ατλαντίδα:
Μελέτησε καλά τη λογική τους, μα πρόσεξε
πόσο η σπιρτάδα της φανερώνει
την απέραντη, ανυπόκριτη θλίψη τους•
έτσι θα διδαχτείς πως για να σου είναι κάτι πιστευτό
πρέπει πρώτα ν' αμφιβάλλεις γι' αυτό.

Αν, έπειτα, προσαράξεις
στους κάβους της Θράκης
όπου μια γυμνή βαρβαρική φυλή
χοροπηδά ξέφρενα όλη νύχτα
στο φως των πυρσών
με βούκινα και κακόηχα τύμπανα, τότε,
πάνω σ' αυτήν την άγρια βραχώδη ακτή
γδύσου και χόρεψε γιατί
αν δεν είσαι ικανός
την Ατλαντίδα εντελώς
να ξεχάσεις
ποτέ στου ταξιδιού το τέρμα
δεν θα φτάσεις.
... ... ...

W. H. Auden
-Σε ξένη γλώσσα η λύπη μας-
*μτφ: Σάκης Σερέφας



ΜΙΚΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ

Εκείνο το καλοκαίρι δεν χόρεψε χορό της κοιλιάς, αλλά το συζητούσε κάθε τόσο πως το επόμενο καλοκαίρι θα μπορούσαν να πάνε κι έκανε εξάσκηση πότε-πότε. Συνέβαινε καμιά φορά να τον διασκεδάζει με την τέχνη της τα βράδια. Γυμνή μπροστά στο τζάκι, κυλούσε, ρουφούσε κι έσπρωχνε την κοιλιά της. Δεν την είχε ξεχάσει την τέχνη, αυτός δεν μπορούσε να της βρει κανένα ψεγάδι, αλλά η ίδια δεν ήταν ευχαριστημένη, έλεγε ότι είχε χάσει τη σβελτάδα της.

Αλλ' ούτε το επόμενο καλακαίρι μπόρεσαν να πάνε για το χορό της. Η κοιλιά της ήταν πάλι φουσκωμένη και τα δίδυμα είχαν ξεπεταχτεί και γύριζαν σα σβούρες στο σπίτι.

Artur Lundkvist
-17 φωνές από τη Σουηδία-
*μτφ: Νίκη Κώνστα



ΧΟΡΕΨΕ ΜΕ

Μοναξιές, θολή ατμόσφαιρα και ύφος
- κι εσύ δίπλα μου ένας γρίφος -
και στο πιάνο παίζουν δάχτυλα ιδρωμένα
αργεντίνικα ταγκό, απελπισμένα

Μοναξιές, κι ένα παράπονο που βγαίνει
σε μια νύχτα ερωτευμένη
Και δυο χείλη στο μικρόφωνο δοσμένα
σε τραγούδια του τριάντα ραγισμένα

Χόρεψέ με
ν' ανεβούμε στα μπαλκόνια της ψυχής
Κύτταξέ με
με το βλέμμα σου - το βλέμμα της βροχής
Φίλησέ με
η βραδιά σηκώνει λόγια φλογερά
Χόρεψέ με
ένα σώμα είν' αυτό - δώς του φτερά

Μάριος Τόκας / Φίλιππος Γράψας
(με τον
με τον Μανώλη Μητσιά)

Ετικέτες

permalink σχoλια: 2 ...