παρα-κείμενα
Παρασκευή, Αυγούστου 29, 2008
110 ~ ο έρωτας, iii
Στου έρωτα την ανάσα κονιορτός το σώμα
Ευωδιάζει διχάζεται και αναζητά
Με ερωτική μανία την ένωσή του
Δημήτρης Παπαδίτσας
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΕΓΑ ΚΑΚΟ
Του έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν,
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή
Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό,
λυπήσου με,
και ποτέ μη μου σημαδέψει την ψυχή
με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
...
Εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
από στάχτη παρθένων εραστών
φύλαγέ με,
ποτέ έρωτα μη νιώσω.
Γιώργος Χειμωνάς
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΡΩΤΑ
Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.
Άσε τη σκιά της φτερούγας σου
να μ' ακουμπήσει.
Άφησε την παρουσία σου
να με τυλίξει σαν το σκοτάδι
να 'ταν κύκνου πούπουλα.
Άσε με να δω το σκοτάδι αυτό
με τη λάμπα στο χέρι,
τον τόπο αυτό να γίνεται
ο άλλος τόπος
ο ιερός, του πόθου.
Νυσταγμένε θεέ,
βράδυνε τους τροχούς της σκέψης μου
για ν' ακούω μόνο
το χιονένιο σου θρόισμα
σαν με κυκλώνεις.
Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου
στον κλοιό-καπνό της δύναμής σου,
για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο,
μορφές φλόγας,
μορφές καπνού,
μορφές σάρκας
πρωτοειδωμένες μες στο σούρουπο.
Denise Levertov
*μτφ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ολόφωτος θάνατος μες στο χρυσό και τ' αργυρό του γέλιο ο έρωτας. Μ' ένα φιλί κι ένα τσαμπί αγριοπερίστερα ξεμανταλώνει μια μια τις μυστικές στρόφιγγες του παραδείσου. Οσμές ανθισμένων κίτρων πάνω στην αχλή των ποταμών, της Αρέθουσας τα μύρα και το αίμα της ρομφαίας να λάμπει εκχυμώσεις φιλιών και ραμφίσματα ξαφνικά σαν των πουλιών, όταν μαζεύουν σπυρί σπυρί τη διάσπαρτη αγάπη.
Νίκος Γρηγοριάδης
-Ανάβαση-
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ
Έρωτα πόσο σε φθονώ,
που με τραβάς σαν παλαβό
στα βήματά σου
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ
και μέρα νύχτα λαχταρώ
τη ζεστασιά σου
Έρωτά μου κατεργάρη
φύγε, κάνε μου την χάρη
Μανώλης Χιώτης
Του έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν,
με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή
Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό,
λυπήσου με,
και ποτέ μη μου σημαδέψει την ψυχή
με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
...
Εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
από στάχτη παρθένων εραστών
φύλαγέ με,
ποτέ έρωτα μη νιώσω.
Γιώργος Χειμωνάς
ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΡΩΤΑ
Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.
Άσε τη σκιά της φτερούγας σου
να μ' ακουμπήσει.
Άφησε την παρουσία σου
να με τυλίξει σαν το σκοτάδι
να 'ταν κύκνου πούπουλα.
Άσε με να δω το σκοτάδι αυτό
με τη λάμπα στο χέρι,
τον τόπο αυτό να γίνεται
ο άλλος τόπος
ο ιερός, του πόθου.
Νυσταγμένε θεέ,
βράδυνε τους τροχούς της σκέψης μου
για ν' ακούω μόνο
το χιονένιο σου θρόισμα
σαν με κυκλώνεις.
Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου
στον κλοιό-καπνό της δύναμής σου,
για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο,
μορφές φλόγας,
μορφές καπνού,
μορφές σάρκας
πρωτοειδωμένες μες στο σούρουπο.
Denise Levertov
*μτφ: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Ολόφωτος θάνατος μες στο χρυσό και τ' αργυρό του γέλιο ο έρωτας. Μ' ένα φιλί κι ένα τσαμπί αγριοπερίστερα ξεμανταλώνει μια μια τις μυστικές στρόφιγγες του παραδείσου. Οσμές ανθισμένων κίτρων πάνω στην αχλή των ποταμών, της Αρέθουσας τα μύρα και το αίμα της ρομφαίας να λάμπει εκχυμώσεις φιλιών και ραμφίσματα ξαφνικά σαν των πουλιών, όταν μαζεύουν σπυρί σπυρί τη διάσπαρτη αγάπη.
Νίκος Γρηγοριάδης
-Ανάβαση-
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ
Έρωτα πόσο σε φθονώ,
που με τραβάς σαν παλαβό
στα βήματά σου
Κι όμως στιγμή δε σε ξεχνώ
και μέρα νύχτα λαχταρώ
τη ζεστασιά σου
Έρωτά μου κατεργάρη
φύγε, κάνε μου την χάρη
Μανώλης Χιώτης
Ετικέτες έρωτας
Κυριακή, Αυγούστου 17, 2008
109 ~ φιλιά, ii
...καθώς ο πόνος σε έρωτα και πάλι αλλάζει, σαν το δικό σου το φιλί που με λουλούδι μοιάζει
Carol Ann Duffy
* μτφ: Θάλεια Μελή Χωλλ
TA ΦΙΛΙΑ
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά,
όλες οι άλλες λεπτομέρειες
μού διαφεύγουν –
σώμα, κινήσεις,
διαγράμματα
και τα λοιπά.
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά
στα χείλια,
σα χαρακιές στα χείλια -
το πάθος
αισθάνομαι ακόμη
πάνω στα χείλια'
σαν απόγνωση
τα φιλιά.
Δημήτρης Δούκαρης
-Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση-
ΤΟ ΦΙΛΙ
Φιλί, ρόδο εκατόφυλλο μες στων χαδιών τον κήπο
τραγούδι επάνω στων δοντιών την πάλευκη γραμμή,
τραγούδι που ο Έρωτας θροεί και ψιθυρίζει
με της καρδιάς τους κραδασμούς, μ' ενός Αρχάγγελου φωνή.
Paul Verlaine
*μτφ: Βασίλειος Ι. Λαζανάς
-Tα ερωτικά των Γάλλων κλασικών ποιητών-
Το φιλί. Το φιλί στο στόμα. Το έπαιρνα το φιλί του ζωντανό. Το δάγκωνα. Το μάθαινα, με μάθαινε, με ζούσε. Τι ήταν αυτό που δεν άντεχα να σταματήσει; Γιατί με δένανε τα χείλη του κοντά του; Ό,τι είχα ακούσει απ' αυτόν, όλα είχανε πριν αγγίξει τα χείλη του. Μέσα από το στόμα του θα έφτανα στην πηγή του. Όταν δεν τον έβλεπα, ήθελα τα χείλη του. Όταν είχα τα χείλη του, ήθελα το μυστικό του. Όταν έκλεινα τα μάτια, ήθελα να τον βλέπω με τα χείλη. Κι όταν τον έβλεπα, ήθελα να φτάσω την πηγή τους, αυτή που τον κρατάει ανεξάντλητο. Δάγκωνα τα χείλη του και έφερνα μία μία τις λέξεις στο μυαλό μου. Ένιωθα την ιδιαίτερή τους γεύση...
Το στόμα του αγαπάω να φιλάω ατελείωτα. Τα χείλη. Τα χείλη που ακουμπούν οι λέξεις του...
Αργυρώ Μάντογλου
-Βιρτζίνια Γουλφ καφέ-
ΤΑ ΦΙΛΙΑ
Πάνω στα χείλη σου μεθούν
δυο χείλη απελπισμένα
με τα φιλιά ψάχνουν να βρουν
τα χρόνια τα χαμένα
Τα φιλιά τι να κρατήσουν
και τα χείλη τι να πουν
για τα χρόνια που να φύγουν
σαν πουλιά και θα χαθούν
Μέσα στα μάτια σε ρωτούν
δυο μάτια δακρυσμένα
αν είναι όλα όνειρο
και τα φιλιά χαμένα
Μίμης Πλέσσας / Δημήτρης Χριστοδούλου
(με τον Γιάννη Πουλόπουλο)
Ετικέτες φιλιά
