παρα-κείμενα
Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2012
212 ~ βροχή, v
Ακόμα θα πέφτει η βροχή
στα γλυκά σου λιθόστρωτα,
μια σιγανή βροχή
σαν φύσημα ή σαν βηματισμός.
Cesare Pavese
*απόδοση: Γιάννης Παππάς
-Το Δέντρο, τχ.189-190-
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΒΡΟΧΗ
Ψιχαλίζει.
Γεννημένη απόψε, θαρρείς,
με αντάμωσε η πέτρα.
Καρπός του κορμιού η ρυτίδα
κι ακριβό της ζωής σου το σμίλεμα.
Η φωνή σου πώς τρέπει
το κόκκινο μήλο σε σάπιο,
τη δύσβατη ώρα σε τελευταία!
Γεννημένη απόψε, θαρρείς,
με αντάμωσε η πέτρα.
Μελαγχολική μπάντα η αγκαλιά μου
σε υποδέχτηκε
κι όλες οι νύχτες ήρθαν εδώ,
μην τυχόν και φέξει.
Ψιχαλίζει.
Γεννημένη τούτη τη νύχτα, προστάζω
ό,τι δεν είναι από φως να σβήσει,
ό,τι δεν είναι από ουρανό
να χαμηλώσει.
Αργυρώ Μάντογλου
-Γενέθλια βροχή-
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
Ψάχνω για την αρχή του κακού,
ίδια καθώς παιδάκι αναζητούσα
τα σύνορα της βροχής.
Έτρεχα με όση δύναμη είχα,
να βρω ένα μέρος να σταθώ
και να 'χω δίπλα μου βροχή κ' αιθρία, ανταμωμένες.
Μα πάντα με σταμάταγε η βροχή
πριν βρω τα σύνορά της
και πάντ' άρχιζε πάλι, πιο μεγάλη
προτού προλάβω τον καθαρό ουρανό ν' ανακαλύψω.
... ... ...
Ana Bladiana
μτφ: Κώστας Ασημακόπουλος
-Ανθολογία Ρουμάνων ποιητών-
Ο ΧΑΝΤΚΕ ΣΤΗΝ ΓΚΑΜΠΕΣ
Σήμερα βρέχει για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια, αλλά ο ουρανός, αν και αμάθητος εδώ να ανοίγει τους κρουνούς, δεν είναι ούτε μίζερος, ούτε υπερβολικός, είναι μια βροχή συνεχής, στρωτή, μετρημένη κι οι άνθρωποι δεν εκπλήσσονται μαζί της, όπως θα περίμενε κανείς μετά από τόση ανομβρία, αντίθετα την αντιμετωπίζουν σαν μια παλιά γνώριμη που τους επισκέπτεται και πάλι. Ίσως από φόβο μην τη χάσουν, δεν θέλουν να την τρομάξουν και προσποιούνται ότι δεν ασχολούνται και πολύ μαζί της, δεν της δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Βγαίνουν έξω στον δρόμο με μάλλινες παντόφλες και τσαλαβουτούν στα νερά και τις λάσπες χωρίς να προσέχουν καν μήπως βραχούν ή λερωθούν, αποφεύγουν να την κακοκαρδίσουν όσο πιο γενναιόδωρα μπορούν. Οι σακαράκες που συνήθως αγκομαχούν πριν καν τρανταχτούν μέσα στις γούβες των δρόμων σήμερα πέφτουν μέσα χωρίς ενδοιασμό και δεν βιάζονται καν να ξαναβγούν για να συνεχίσουν ή να πάρουν τη στροφή, η βροχή δεν έφερε την επιτάχυνση της κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά την τρυφηλή επιβράδυνσή της. Ούτε τα βρεγμένα ποδήλατα αναπτύσσουν περισσότερη ταχύτητα απ' ό,τι συνήθως, αντίθετα μάλιστα πολλοί ξέσκεποι επιβάτες σταματούν κάθε τόσο κι αρχίζουν τη συζήτηση με κάποιο γνωστό ή συγγενή περαστικό, που είχαν να τον δουν από χθες ή από πέρυσι, κι ο συνομιλητής τους, μούσκεμα κι αυτός, χαίρεται το ίδιο για τη συνάντηση και είναι διατεθειμένος να ανταποκριθεί στον διάλογο αφήνοντας τις τσάντες με τα ψώνια στο κάθυγρο πεζοδρόμιο.
Σπύρος Μοσκόβου
-Μετάφραση '02-
ΕΞΩ ΒΡΕΧΕΙ
Έξω βρέχει
και λυπάμαι γιατί πάλι σε θυμάμαι,
έξω βρέχει
κι ένας πόνος με πληγώνει που 'μαι μόνος
Κι όλο σκέφτομαι πού να 'σαι τώρα
και μισώ του χωρισμού την ώρα
Κι ένα δάκρυ από τα μάτια σιγοτρέχει,
έξω βρέχει... έξω βρέχει...
Νίκος Δημητράτος
με τον Τόλη Βοσκόπουλο
Ετικέτες βροχή
Σάββατο, Δεκεμβρίου 01, 2012
211 ~ επιθυμίες, iv
Στα δυτικά μου πάντα ήθελα να 'σουν
να μου γνέφεις
απ' τα βαθιά των ημερών
Βύρων Λεοντάρης
-σημειώσεις, τχ.56-
HMITONIO A'
...
Ρωτάς αν θυμάμαι, και λες πως τα πάντα θάναι πάλι σαν πρώτα.
Μεγάλος ο λόγος, — κι' ας μη τον προδώσεις ποτέ.
Θα ήθελα να Σε φιλήσω στα μάτια.
Θα ήθελα να Σε σηκώσω στα χέρια μου σαν απίστευτο θάμα.
Θα ήθελα να Σε κλείσω στο στέρνο μου, σαν εκείνον που είχε φτάσει στο σύνορο και τον πνίγει η λαχτάρα για ό,τι τον έσωσε.
... ...
Νάσος Δετζώρτζης
-Παραλλαγές στο ίδιο θέμα-
ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΓΕΛΑΣ
Να σε βλέπω να γελάς, με τα χέρια να σ' αγγίζω
μαζί σου να ζω μια μέρα ένα χρόνο τρεις βδομάδες
ζωή αντίξοη και ζωή γλυκιά να μοιράζομαι μαζί σου
να σε βρίσκω στο κρεβάτι
στο δωμάτιο όταν ντύνεσαι
με μυρωδιά ποτού
όταν καπνίζεις
όταν ιδρώνεις το καλοκαίρι
ή στον έρωτα όταν κλείνεις
τα αφηρημένα μάτια σου.
Idea Vilariño
*απόδοση: Έλενα Σταγκουράκη
-Το Δέντρο, τχ.189-190
2. «Ω, ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ»
Κάθε νύχτα σκηνοθετούσα το τόλμημά μου. Έμπαινα σ' ένα δωμάτιο όπου κοιμόταν η Ζόγια. Ήταν αργά το απόγευμα. Εκείνη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ανάμεσα σε μαξιλάρια με χρώματα λαμπερά σαν αστέρια, φορώντας ένα κομπινεζόν ή μια κοντή νυχτικιά (εδώ, και μόνο εδώ, επιτρεπόταν κάποια παραλλαγή). Καθόμουν δίπλα της κι έπαιρνα το χέρι της στο δικό μου. Τη φιλούσα στα χείλη. Και τότε ερχόταν η στιγμή της μεταμόρφωσης, όπου εκείνη υψωνόταν στον αέρα και χωνόταν πετώντας στην αγκαλιά μου.
Αυτή η Φάτα Μοργκάνα της νύχτας ήταν κάποτε για μένα μια πηγή ενέργειας - μια επανασύνδεση με τις ζωικές δυνάμεις . Όμως τώρα με εξασθένιζε, με έλιωνε. Και καθώς ο ήίος ανέβαινε πάνω από τον ορίζοντα, άρχισα να το λέω από μέσα μου, στην αρχή σαν ψίθυρο τις ώρες της αϋπνίας, κι έπειτα φωναχτά, έξω, στο φως της μέρας: Δεν ήταν αυτή η πρόθεση τους, άρχισα να λέω, κι όμως ακριβώς αυτό έκαναν. Χτύπησαν την επιθυμία μου. Και είναι το μόνο πράγμα που έχω.
Martin Amis
*μτφ: Σταύρος Παπασταύρου
-Ιδιωτικές συναντήσεις-
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ
Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να ’χει κάτι από μένα
Να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα
Ήθελα να ’μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
Η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
Να ’μαι η πρώτη ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο σου
Κι η τελευταία η γουλιά απ’ το ποτό σου
Ήθελα να ’μαι η αστραπή που σβήνει μες το βλέμμα σου
Πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
Να ’μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
Για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
Όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Παντελής Θαλασσινός / Ηλίας Κατσούλης
με τον συνθέτη
Ετικέτες επιθυμίες
